Reisverslag van oktober 2010, Zambia

Ik had het nog nooit gezien en bij Bas stonden ze opeens pal voor mijn neus: olifanten, leeuwen, giraffen, nijlpaarden, zebra´s. Echt niet te geloven! Vlak voor je auto oversteken of even een blaadje van de boom trekken. Ooit wel eens parende leeuwen gezien?? Nou, ik wel dus!
Ik had niet gedacht dat ik het ooit nog zou meemaken. Ik ben ernstig gehandicapt en volledig zorgafhankelijk. Desalniettemin neem ik het er goed van en heb ik een leuk leven. Ooit ben ik naar een reisbureau geweest om te vragen of Afrika als bestemming mij mogelijk zou zijn.
Reisbureaus en gehandicapten zijn niet altijd goede combinaties. Het reisbureau is bang voor ´gedoe´ en dus erg voorzichtig. Dat ik (dan wel mijn begeleiders) ga klagen over het gebrek aan voorzieningen. Dat mede groepsleden gaan klagen dat ik de groep teveel ophoud.
Dat ik met mijn rolstoel per ongeluk van de berg afrijd. Dat soort gedoe.
De man bij het reisbureau ging dus ook wat bedenkelijk kijken bij mijn plannen. Een ´reisje langs de Rijn´ leek hem een veiliger idee.
Met de nodige overredingskracht zijn we er uiteindelijk wel uitgekomen.
Maar goed, geen Afrika dus ...

Via internet las ik over Bassafari´s en ik had er meteen een heel goed gevoel bij. Juist het feit dat het een éénmansbusiness is sprak mij aan. Bas en ik hebben eerst een aantal keer afgesproken om elkaar te leren kennen.
Samen kijken of we er vertrouwen in hadden. Langzamerhand kreeg hij een beeld wat er wel of niet mogelijk zou zijn.
Uiteindelijk kwam er een voorstel: Zambia en Malawi!

Ik heb het echt zò geweldig gehad! Het programma van Bas was "op maat gemaakt". Te hobbelige wegen zijn niet mogelijk; vroeg opstaan ben ik geen ster in; trappen of hotels zonder lift kunnen echt niet.
Op sommige wegen moest iemand letterlijk mijn hoofd tegenhouden tegen het schudden, maar dat ben ik (en mijn reisgenoot!) wel gewend. No problemo dus!

Bas had gekozen voor 3 hotels en daar dan telkens een aantal nachten blijven. Het bijzondere is dat je daardoor de omgeving ook echt wat beter leert kennen.
Ik vond het een ongelofelijk vrij gevoel dat je de tijd aan jezelf hebt: bij een georganiseerde reis moet je je altijd aanpassen aan hún schema´s, nu is het andersom.
Van de weg afgaan en de auto 45 min stilzetten om te kijken naar badderende olifanten is toch geweldig?! Ik had niet verwacht dat ik zoveel beesten zou zien en ook zó dichtbij.
Op een avond zat ik nietsvermoedend met mijn reisgenoot op ons platje, toen er pàl naast ons (15 m) een grazend nijlpaard bleek te staan. Nijlpaarden zijn ècht heel gevaarlijk; ik wist dus niet of er iets geweldigs, of iets vreselijks stond te gebeuren.
Het bleek het eerste.
Voor de zekerheid zijn we toch maar naar binnen gegaan, maar door de ramen konden we zien hoe meneer het gras rondom ons huisje uitgebreid gekortwiekt heeft en vervolgens op zijn dooie akkertje weer naar het water liep… weer een ervaring rijker!

Doordat je zelf met de auto reist (in plaats van met een groep) krijg je ook het nodige mee van het normale leven in Afrika. Door de slechte wegen zijn er met enige regelmaat lekke banden en kleine gebreken aan de auto.
Op zoek gaan naar een garage (MET de juiste onderdelen!), boodschappen doen in het dorp, tanken. Het hoort er allemaal bij.
Je kan er voor kiezen om je daar een beetje voor af te sluiten (dat door Bas alleen te laten oplossen), maar ik vond dit eigenlijk ook een heel leuk deel van de de reis. Dat is tenslotte ook Afrika.

Al met al ik vond het geweldig en ik ga graag nog een keer mee. Bas enorm bedankt!

Met Marinka en Marlon en rolstoel + attributen naar Afrika! Lijkt een hele toestand, maar valt erg mee.
Af en toe wat tilwerk, even wat geregel bij de gate om de rolstoel zeker weten in en uit het vliegtuig te krijgen; ach, hakuna matata!
Van Lilongwe in Malawi met de auto naar de grens, en vervolgens in één stuk door naar het South Luangwa NP.
We hadden er zin in! Pas in het donker kwamen we aan bij het Wildlife Camp aan de Luangwa Rivier, en we waren doodop! Hup het huisje in (voor Marinka en Marlon), en voor mij een tent. Nou ja, tent... eigenlijk een linnen huisje met een rieten overkapping, en ensuite een douche en toilet. Veranda aan de rivier, het leven is zo gek nog niet.
Tussen de middag met Marlon een stukje langs de rivier gewandeld; als grap naar Marinka een sms gestuurd dat Marlon in de rivier was gevallen, en nu gevangen zat in de bek van een hippo: wat we moesten doen?
Marinka heel ad rem: laat hem lachen, dan doet hij zijn bek weer open. Mijn grap kwam 's avonds laat, toen Marinka mij sms-te dat er een hippo bij hun chalet liep te grazen: wat ze moesten doen? Laten lachen natuurlijk!
Met de gamedrives goede sightings gehad: badende olifanten, hippos die door het water trekken, olifanten op de campsite, leeuwen die de jacht openen en een buffeltje vangen, parende leeuwen, luipaard, en de "gewone" aanblikken van roofvogels, zebras, giraffen, buffels, versschillende ooievaars, et cetera.
Na 7 dagen South Luangwa NP (blijft toch mijn favoriet) nog 2 dagen in Malawi gebleven, vlakbij een klein stukje regenwoud (Ntchisi Forest Reserve, Ntchisi Forest Lodge).
Heerlijke koloniale stijl, en een goede uitvalsbasis voor Lake Malawi en het vliegveld bij Lilongwe.